Er is nog geen vlokje sneeuw gevallen deze winter en het duurt nog weken eer de lente (officieel) begint, maar ze staan al te pronken in de tuin, dicht tegen elkaar aan alsof ze bescherming zoeken tegen de scherpe wind.
Ook de krokussen en zelfs een enkele narcis, bekennen al kleur, en staan klaar om open te gaan bij de volgende flinke straal zon. Hopelijk overslapen de bijen zich niet en zijn ze op tijd voor dit stuifmeelbanket.
Op de valreep, een elfje voor gedichtendag.
Voor wie vandaag nog geen overdosis poëzie binnengekregen heeft. (Maar daar kan je eigenlijk nooit genoeg van hebben, toch?)
Voor een verrassend 2020:
Plet enkele blaadjes verbeelding
Doe er een paar blokjes dromen bovenop
en giet er één deel inspiratie, één deel creativiteit
en een flinke scheut vastberadenheid bij.
Vul aan met alles wat je maar wenst.
Op je gezondheid !
(eerder verschenen in ‘Achter de sofa, bloemlezing uit de haiku-wedstrijd 2017‘, vzw Haikoe-kern Antwerpen)
Het is koud maar de zon schijnt en het is bijna windstil.
De bomen in dunnende herfsttooi gloeien in het zonlicht en in de tuinen hangt het parfum van de herfst, de geur van natte afgevallen bladeren. Ze maken het tuinpad spekglad en het dikke pak op wat voor gazon moet doorgaan, verstikt alles wat eronder zit (behalve klimop).
Opruimen dus die handel, onder het goedkeurende oog van een paar passerende staartmeesjes.
De tuin hoeft niet spic en span te zijn, zolang er maar niemand uitschuift.
Mocht een egel op wonderbaarlijke wijze in onze stadstuin terechtkomen dan vind hij of zij nog beschutting genoeg in de bladeren onder de struiken of in de bladerberg achteraan de tuin.
grote herfstschoonmaak
bij het harken van blaren
de geur van hondsdraf
(eerder verschenen in ‘Vuursteen‘, Wintereditie 2018)
Zo blij met deze prijs,
De haiku kern ‘De Fluweelboom‘ organiseerde een haiku wedstrijd met thema ‘klimaat en milieu’.
Er deden maar liefst 122 mensen mee. Dus ja, best wel trots, 😉
